درباره مهر علوی 
در قرآن در هجده مورد به محبت به یتیم و حفظ اموال او و تربیت یتیم سفارش شده است.
در قرآن به جنبه‌های مختلف یتیم‌نوازی، سرپرستی و رعایت حال یتیمان پرداخته شده است. قرآن به احسان،[۶] انفاق،[۷] اطعام[۸] بویژه اطعام یتیمان خویشاوند[۹]و نیز رسیدگی و اصلاح امور یتیمان سفارش کرده است.[۱۰] همچنین از عدم اکرام و احترام به یتیمان در عصر جاهلیت گزارش می‌دهد و به آن‌ها خطاب می‌کند که بر خلاف پندارتان شما یتیم را گرامی نمی‌دارید.[۱۱] و نیز بیان می‌کند کسی که روز جزا را انکار می‌کند همان کسی است که به یتیم اهانت و خشونت می‌کند.[۱۲] در قرآن بر اساس یک توصیه اخلاقی و نه حکم فقهی وجوبی[۱۳] خواسته شده است هنگام تقسیم ارث، اگر ارحامی که از وارثان میت نیستند و نیز مطلق یتیمان و مسکینان (از بستگان یا غیر آن)، حضور یافتند، آنان را از میراث به جا مانده بهره‌مند کنند.[۱۴] قرآن به پیامبر یادآوری می‌کند که خودش نیز یتیم بوده و خدا پناهش داده است؛ پس به پاس این نعمت نباید با یتیمان قهر کند و آن‌ها را از خود براند و دور کند.[۱۵][یادداشت ۱]
